در حرکتهای اجتماعی و فعالیتهای گروهی هدفگذاری و تعیین خط مشی حرکت بر اساس شناخت صحیح از محیط فعالیت و پایداری بر حرکت دراین مسیر ترسیم شده ، رمز موفقیت و حصول نتیجه مطلوب است . کانون دانشجویان و فارغ التحصیلان شهرستان محلات که نگارنده این مطلب نیز مدتی در آن عضویت داشته و فعالیتهایی نموده ، در ابتدا قرار بود یک تشکل اجتماعی-صنفی باشد که در جهت شناسایی موانع رشد و توسعه شهرستان محلات قدم برداشته و با استفاده از پتانسیل نخبگان دانشگاهی و تحصیل کردگان بومی به رفع این موانع و فراهم آوردن مقدمات این امر مهم همت گمارد .

متاسفانه بدلائل مختلف که برشمردن آنها در این مجال نمی گنجد، مسیر حرکت کانون به سمت فعالیتهای سیاسی و تبدیل شدن به یک حزب و گروه سیاسی تمام عیار یا به عبارت دیگر ستاد انتخابات کاندیداهای مختلف تغییر یافته و شانیت این تشکل تا این حد کاهش یافت که طبیعتا از این بابت بنده و بسیاری دیگر از اعضای کانون از گردانندگان فعلی و قبلی طلبکار و سوال کننده هستیم ، به هر دلیل برخی و فقط برخی از آنان خواسته یا ناخواسته و فهمیده یا نفهمیده نقش پادوی نماینده وقت شهر ،گردان تخریب احزابی که بدلیل عدم تجانس فرهنگی-اعتقادی نمی توانستند در شهرمان جایی داشته باشند و خط شکن مخالفان نظام را در شهر ایفا نموده و بعضا هنوز ایفا می نمایند . علاوه بر گذشته نه چندان دور و خاطرات ناخوشایند تبدیل کانون به ستاد انتخابات و همچنین دفتر و مرکز تبلیغات نماینده وقت(حاجی کویت)، در جریان فتنه نیز نقش برخی عزیزان کانون هویدا بود ؛ از شعار نویسی علیه نظام در سطح شهر توسط برخی از آنان که منجر به دستگیری و محکومیت قانونی شد گرفته تا حضور یواشکی برخی دیگر از آنان در تجمعات غیرقانونی و اغتشاشات تهران که فکر کردند کسی آنها را ندید یا اگر دید نشناخت یا اگر شناخت ...

یکی از دلائل این انحطاط ، منفعت گرایی و نگاه کاسبکارانه برخی دوستان سابق در کانون است که گمان کردند(و هنوز می کنند)با نزدیکی به جریانات سیاسی و خوش خدمتی به آنان، از این راه منفعتی نصیبشان شده(اعم از دریافت پست و منصب تا ...)و از صدقه سری این آلاف و الوف ، دو قران هم گیر کانون می آید...حیف ! مطلب را کوتاه کنم ، اخیرا مطلبی در خصوص کانون در فضای مجازی دیدم که علت نگاشتن این مطلب شد :

برگزاری مجمع عمومی گروه کوهنوردی  

مجمع عمومی گروه کوهنوردی کانون دانشجویان و فارغ التحصیلان شهرستان محلات روز جمعه 19/6/89 در محل ساختمان کانون با حضور اعضاء برگزار گردید.در ابتدا گزارش هیات مدیره و مسول مالی گروه ارائه شد و سپس گزارش بازرس ارائه گردید.در ادامه نیز جلسه پرسش و پاسخ از اعضاء هیات مدیره اجرا شد و در نهایت انتخابات سال جدید برگزار گردید. نتیجه رای گیری به شرح زیر میباشد:

 هیات مدیره :

داود رضایی                   24 رای منتخب

داود حاجی قاسمی       21رای منتخب

قاسم صفرزاده              19رای منتخب

سارا اکبری                   19رای منتخب

محمد انصاری               19رای منتخب

 علی هاشمی              10رای

عباس حائری                7رای

الهه غیایی                   5رای

اعظم کاظمی               4رای

 بازرس:

وحید اکبری              20رای منتخب

محمد رضا شفیعی    5رای -علیرضا فیروزی   1 رای

قضاوت با شما ولی آیا کانون دهه هفتاد اینگونه بود؟ آیا اصلا برای کوهنوردی یا گلکاری تشکیل شده بود؟  آیا باید برای ادامه حیات حاضر به هرکار و روش و اتخاذ هر رویکرد ماکیاولیستی شد؟ آیا با جلسات محفلی مثل افطاری امسال دانشگاه امیرکبیر که به لطف استفاده از امکانات و اختیارات جناب مهندس عبدالحسینی از مسوولان فعلی دانشگاه امیرکبیر(از مسئولان سابق دانشگاه قزوین) فراهم آمده بود ، می توان کانون را سرپا نگه داشت ؟ آیا برای ادامه مطرح شدن و مطرح ماندن عده ای در کانون باید تن به لابی و مذاکره با هر نهاد و شخصی اعم از دولتی و غیر دولتی، انتظامی،امنیتی،اقتصادی و...داد؟ اعضاء و جوانان فعلی کانون اینها را می دانند؟ مگر در ابتدای راه قرار نبود...؟ آیا قرار بود کانون را که یک سازمان مردم نهاد (NGO) بود به یک موسسه سهامی خاص آن هم از نوع با مسئولیت محدود تبدیل کنند؟ و دهها سوال دیگر از این دست ....

جمعبندی این مطالب نشان می دهد کانون سیاسیِ امروز و آن خاطره زیبای دیروز با همه دوپینگهای پیدا و پنهان به آخر خط رسیده و خودبه خود در حال انحلال و اضمحلال است ؛ هر چند شنیده می شود بر اساس پیگیریهای قانونی هم این تشکل شترگاوپلنگی شده ، به روزهای آخر حیات قانونی خویش رسیده و عن قریب بانگ الرحیل بلند می شود.

کانون رفت و نشان داد یک حرکت مبارک چگونه با انحراف از معیار و علیرغم تمام زحمات و دلسوزیها و خدمات ؛ راه به ناکجاآباد برده و در نهایت مضمحل می شود ...آن روزها یادش بخیر !