سلام.دریافت یک کامنت از وبلاگ هیات یاد یاران زمینه ساز نگارش این مطلب شد.برادران هیات یاد یاران یک کامنت گذاشته بودند و اعلام برنامه به مناسبت اربعین سرور و سالار شهیدان. این کامنت باعث شد سری به وبلاگ هیات بزنم و شاهد مطلبی بودم در محکومیت حرکتی، که ما در این وبلاگ آن را به زنگ زدن و فرار کردن تشبیه کرده بودیم .
جدای از انتقادات احتمالی،از این تدبیر و دوراندیشی برادران هیات یاد یاران تشکر می کنم که با حرکت خویش گام عملی در راستای وحدت نیروهای ارزشی و حزب اللهی برداشته و چشم امید فتنه گران را گور کردند.
در پایان تاکید می کنم که انتقادات ما از افراد و مسئولین به جای خویش باقی است،اما هیچگاه اجازه سوء استفاده به فتنه گران و اوباش جاهل را نمی دهیم.شاید عناصر معلوم الحال در کار ما سخت مانده باشند. آنان رمز وحدت ما را می توانند در وصیت نامه های شهدا جستجو کنند، برای مثال آنجا که شهید والامقام مهدی آشوری در فرازی از وصیت نامه اش توصیه می کند :
... پدر و مادر داغدارم،می دانم که غم از دست دادن من شاید سنگین باشد ولی غم از دست دادن حسین(ع)بر فاطمه زهرا سنگین نبود؟...مادرم و یک وصیت دیگری بر شما دارم و آن اینکه برادران و خواهرانم را آنچنان تربیت کنی که دنباله رو ولایت فقیه و یار و یاور امام باشند ...
در این ایام عزای امام آزادگان حضرت حسین علیه السلام از شما خوانندگان محترم التماس دعا دارم.
حی علی العزاء،فی ماتم الحسین،مظلوم کربلاء ...

اگر خاطر شریف تان یاری نماید در ایام کودکی و طفولیت، برخی از دوستان شرور به عنوان ابراز شیطنت اقدام به نواختن زنگ مردم نموده و سپس بی درنگ پا به فرار می گذاشتند . این کار بچه ها نوعی خودنمایی و تلاش در جهت دیده شدن ارزیابی می شود.گمان می کردم این دست اقدامات منحصر به ایام طفولیت و کودکی باشد ولی اخیرا با شنیدن خبری دریافتم که این دست اقدامات می تواند توسط افراد به ظاهر بزرگسال نیز صورت پذیرد.

اشاره بنده به توزیع نه چندان هوشمندانه برگه ای بی سر و ته با عنوان "شب نامه" در روز عاشورای حسینی در مزار شهدا و اموات در محلات می باشد. مشاهده کنندگان این برگه اذعان می نمایند که متن آن نه از سر هوشمندی و درایت بلکه بواسطه احساسات و احیانا تحریک نوشته شده و حتی اگر این اقدام را فرضا شایسته و صحیح تلقی نموده و مجددا به صورت فرضی با نویسندگان و توزیع کنندگان آن همراه و هم قدم باشیم، این متن هدف و نیت آنان را محقق نمی سازد .

انتقاد به این اقدام در دو زمینه محتوا و نیز شکل کار وارد است :

الف)محتوا :

متن این برگه به فحش نامه شباهت دارد و از سر احساسات نسبتهایی را به فردی منتسب کرده بدون ذکر کمترین دلیل و برهانی.

ب) : شکل و فرم عمل :

توزیع پنهانی و شبانه یک متن انتقادی آن هم در مکانی محترم، دقیقا عمل زدن زنگ و فرار کودکانه را در ذهن متبادر می سازد.

برای روشن شدن موضوع نکاتی را عرضه می دارم :

1-  گمان بنده این است که در این عمل دو دسته دخیل هستند.اول محرکان که می دانند چه می کنند و حدس می زنم کدام قماش و گروهی هستند. نیاز زیادی به کندوکاو ندارد،فکر کنید و بیاندیشید تفرقه و تشتت نیروهای ارزشی و مذهبی به نفع کدام طیف است؟ اما عاملان این جریان را نیز انسانهای دارای رگه مذهبی ولی فاقد اندیشه و بصیرت می دانم و با اندکی تامل به مقصود می رسیم .

2-  این نوشته و متن به معنی تایید کامل و جامع همه افراد و مسئولین شهری نیست. اگر خاطرتان باشد در مطلب دوگانه ای با عنوان "مردم سخن روحانی دنیا زده را نمی پذیرند" (در مهرماه)به صورت روشن،واضح و شفاف دیدگاههای خویش را در خصوص این موضوع بدون هیچ واهمه ای مطرح کردیم.راهکار اصلاح امور انتقاد سازنده و مودبانه همراه با پیگیری و مداومت است.در کمال احترام عرض می کنم شاید اگر بزرگان بهتر از این عمل کرده و نصیحت ناصحان دلسوز و امین را جدی می گرفتند زمینه چنین عمل زشتی فراهم نمی شد .

4-  نه فقط این اقدام،بلکه در شرایط کنونی هر اقدام وحدت شکن دیگر یا بلند کردن علم تفرقه کاری به دور از عقلانیت است.

در پایان باید بگویم این اقدام، وحدت و یگانگی نیروهای ارزشی و نیز تشتت عمومی در شهرمان را هدف قرار داده که راه آن حفظ اتحاد با محوریت روحانیت اصیل و مردمی،کمی تحمل و انتقاد پذیری و تصحیح روندهای ناصواب گذشته،دخالت دادن بیشتر جوانان پرشور و با انگیزه در امور و تلاش برای استفاده از ظرفیت آنان و شنیدن سخن آنان یا لااقل دیدن آنها و ...می باشد.دقیقا نمی دانم ولی گمان می کنم این اقدام خالی از شائبه های انتخاباتی نبوده، شاید در آینده در این خصوص بیشتر نوشتم .