فردی به جناب معاذ بن جبل گفت براى من از حدیثى که خودت از پیامبر شنیدى و آنرا حفظ کردى به دقت همانطور که شنیدى بیان کن.معاذ گفت:بله، آنگاه گریه کرد و گفت: پدر و مادرم فدایت اى رسول خدا!

من به اتفاق پیامبر بر مرکب سوار بودم و با او راه مى‏رفتم،آن حضرت چشم خود را به طرف آسمان گرفت و فرمود سپاس خدایى را که در خلق خویش هر چه بخواهد،حکم مى کند،سپس فرمود: اى معاذ! پاسخ دادم بله اى رسول خدا و آقاى مومنان! دوباره صدا زد اى معاذ! جواب دادم بله اى رسول خدا،پیشواى خیر و پیامبر رحمت!
فرمود: من سخنى را باتو در میان مى‏گذارم که هیچ پیامبرى با امت خود چنین سخنى نگفت که اگر آنرا مراعات کنى براى زندگیت مفید است و اگر بشنوى و مراعات نکنى در پیشگاه حق تعالى محکومى. سپس فرمود: خداى تعالى قبل از آنکه آسمانها را خلق کند هفت فرشته خلق کرد و در هر آسمان فرشته اى گذاشت که از عظمت آن فرشته، آن آسمان بزرگ گردید و بر هر درى از درهاى آسمان فرشته اى براى دربانى قرار داد،ملائکه حافظ نویسندگان اعمال بشر عمل بشر ار از صبح تا شب مى‏نویسند، سپس حفظه عمل را که بسان نور خورشید مى‏درخشد، بالا مى‏برند تا به آسمان دنیا(آسمان اول)مى‏رسند، در حالیکه آن عمل را پاکیزه و زیاد مى‏دانند ولى فرشته دربان به ایشان مى‏گوید این عمل را برگردانید و بر روى صاحب آن بزنید،من فرشته غیبت هستم! هر کس غیبت کند نمى‏گذارم عملش به غیر من از فرشتگان برسد، خداى تعالى به من چنین امر فرمود.

آن حضرت فرمود: سپس حفظه روز بعد با عمل دیگر بالا مى‏روند. فرشته آسمان اول عمل را پاکیزه و زیاد مى‏شمارد، از آنجا عبور نموده و عمل را مى‏برند تا به آسمان دوم مى‏رسند، فرشته اى که در آسمان دوم است مى‏گوید بایستید و عمل را بر روى صاحبش بزنید، زیرا مقصود او از این علم متاع و غرض دنیوى است، من صاحب دنیا هستم، نمى گذارم عمل از من به دیگر فرشتگان برسد.

حضرت فرمود: بار دیگر فرشتگان حافظ، عمل صدقه یا نماز(یا هر عمل صالح دیگر)را با خوشحالى بالا مى‏برند واز آن اعمال خوشحالند وبه آسمان سوم مى‏رسند. ملک دربان مى‏گوید بایستید! این عمل را بر روى و پشت صاحبش بزنید، من ملک صاحب کبر هستم. او عمل کرد ولى در مجالس بر مردم تکبر نمود، و پروردگارم به من امر فرمود که عملش را نگذارم تا به دیگر ملائکه برسد.

حضرت فرمود: حفظه بار دیگر عملى را که همانند ستاره درخشان است،نور افشانى مى‏کند و با طمطراق حرکت مىنماید و عبارت از تسبیح و روزه و حج است مى‏گیرند و به آسمان چهارم مى‏رسند، فرشته دربان مى‏گوید بایستید و این عمل را بر روى و جلوى صاحبش بزنید، من فرشته عجب هستم! او از خودش خوشش مى‏آمد به اینکه عمل کرده و خود پسندى در او راه یافته است. پروردگاربه من دستور داد که نگذارم عملش به دیگران برسد.

آن حضرت ادامه داد: حفظه عمل دیگرى را همانند عروسى مزین که براى شب زفاف آماده باشد و مشتمل بر جهاد و نماز و صدقه ما بین دو نماز است مى‏گیرند و بالا مى‏برند و به آسمان پنجم مى‏رسند و عمل آهنگى همانند آهنگ شتر و نورى همانند نور خورشید دارد. فرشته دربان مى‏گوید: صبر کنید من فرشته حسد هستم! و این عمل را بر روى صاحب آن بزنید و برپشتش بگذارید، زیرا او به کسى که براى خدا علم مى‏آموخت ویا کار مى‏کرد،حسد مى‏ورزید. وقتى عمل و عبادت کسى را بیشتر مى‏دید حسادت مى‏کرد و او را موردحمله قرار مى‏داد. پس عمل او را بر دوشش بگذارند و عملش او را لعنت مىکند.

حضرت فرمود: ملائکه حافظ، عمل بنده دیگرى را که عبارت از نماز و زکات و حج و عمره است مى‏گیرند، و به آسمان ششم مى‏برند.فرشته مى‏گوید صبر کنید، من موکل مهربانى هستم!این عمل را به صورت صاحبش بزنید و چشمانش را کور کنید،زیرا صاحب این عمل بى رحم است، وقتى بنده‏اى از بندگان خدا در مسیر آخرت مرتکب اشتباهى مى‏شد و یا به ضررى دنیوى مبتلا مى‏شود، او را دشنام می‏ داد(سرزنش می کرد).پروردگارم به من دستور داده که نگذارم عملش بالا برود.

مجددا حضرت فرمود: فرشتگان حفظه عملى که عبارت است از فقه، اجتهاد و ورع مى‏گیرند و این عمل صدایى بسان صداى رعد و روشنى همانند برق دارد و سه هزار فرشته با او همراهند و به فرشته آسمان هفتم مى‏رسند. وى مى‏گوید بایستید،این عمل را به روى صاحبش بزنید،من فرشته حجاب هستم!هر عملى که براى خدا نباشد جلویش را مى‏گیرم، زیرا این شخص مى‏خواهد پیش فرماندهان مقامى کسب کند، در مجالس از او سخن گویند و در شهرها مشهور شود،خداى تعالى به من امر فرمود که من عملش را که خالص براى خدا نشده است نگذارم که به دیگران برسد .

حضرت ختمی مرتبت فرمود: ملایکه حفظه با خوشحالى عمل بنده اى را مى‏گیرند و آن عمل عبارت است از نماز، زکات،روزه ها،حج ،عمره،خوش اخلاقى،سکوت و ذکرزیاد .ملائکه آسمانها و ملائکه هفتگانه با جمعشان او را مشایعت مى‏کنند و بر همه درها پرده‏ها گام نهاده تا آنکه عمل را پیش پروردگار مى‏گذارند و شهادت مى‏دهند که او عمل و دعا نموده است.خداى تعالى مى‏فرماید شما حفظه عمل بنده من هستید و نگهبان درونى او من هستم، او این عمل را به خاطر من نیاورده است، لعنت من بر او باد! ملائکه مىگویند لعن تو و لعنت ما بر او باد!

سپس معاذ گریست،گفت من از رسول خدا صلّى الله علیه وآله وسلّم (با نگرانی و نامیدی)پرسیدم (با این اوصاف)من چه کنم؟حضرت فرمود اى معاذ! در یقین به پیامبرت اقتدا کن،گفتم شما رسول خدا هستی ولی من معاذبن جبل.حضرت (طی توصیه‏هایی)فرمودند :

زبانت را بر برادران و مومنین کوتاه کن.

گناهان خود را بدوش بگیر و بر برادرانت بار نکن وبراى تزکیه خودت به اینکه دامن خودت را پاک کنى از دیگران بد گویى نکن!

با فرو گذاشتن برادران،خودت را بالا نبر.

در عملت ریا منما و در عمل آخرتى دنیا را وارد نکن.

در مجلست فحش مگو تا از بد اخلاقیت از تو بترسند.

در حضور کسى با شخص دیگر در گوشى نگو .

خودت را در مردم برتر مشمر که خیرات دنیا از تو بریده می‏شود.

و مردم را پاره پاره مکن! (موجب تفرقه میان مردم نباش)که شعله های آتش تورا قطعه قطعه خواهد کرد.خداى تعالى فرمود و الناشطات نشطا (قسم به ناشطات)،آیا مىدانى ناشطات چیستند؟ ایشان سگهاى اهل جهنم هستند که گوشت و استخوان ایشان را پاره پاره مى‏کنند. پرسیدم این همه اعمال درتوان کیست(چه کسی توان این خصلت ها و رعایت آنها را دارد)؟فرمودند این کار آسانى است براى کسانى که خدا آسان ساخته است(هر کسی که خداوند بر او لطف نماید می تواند).

محدث مذکور گفت معاذبن‏جبل بسیار این حدیث رانقل می‏کرد و ندیدم که به اندازه آن قرآن تلاوت کند.

اما برای امیدوار بودن باید عرض کرد، در حدیث است که سجده بر تربت ابا عبد الله الحسین علیه السّلام حجاب‌های هفتگانه را خرق می‌کند. معاویة بن عمار گوید: امام صادق علیه السّلام دستمال(بقچه)زردی از دیبا داشت که تربت امام حسین علیه السّلام در آن بود و هنگام نماز آن را بر سجاده خویش می‌ریخت و بر آن سجده می‌کرد و می‌فرمود: سجده بر تربت حسین علیه السّلام، هفت پرده را می‌شکافد (و نماز را به درجه قبول می‌رساند.)